-
1 ἐξ-ισόω
ἐξ-ισόω, ausgleichen, gleichmachen; κἀξισώσαντες ζυγά Soph. El. 728; übertr., ἅ σ' ἐξισώσει σοί τε καὶ τοῖς σοῖς τέκνοις O. R. 425; μηδ' ἐξισώσῃς τάςδε τοῖς ἐμοῖς κακοῖς 1507; pass., τὰ δὲ πρὸς τέκνων διπλῆ φύλοπις οὐκέτ' ἐξισοῦται φιλοτασίῳ διαίτᾳ El. 1061, ch., wo der Schol. erkl. οὐκέτι ἴσα φρονοῦσιν, sie gleicht sich nicht aus (aber μήτηρ καλεῖται, μητρὶ δ' οὐδὲν ἐξισοῖ ist intrans., gleicht ihr nicht, 1185; wie auch ἐξισώσαντες τοῖς ἄλλοις Thuc. 6, 87 zu nehmen, wenn man nicht auch hier es trans. faßt, sie thut nichts der Mutter Gleiches, es den Andern gleich machen); ἐξισῶσαι τοὺς πολίτας Ar. Ran. 688; Isocr. 4, 91. – In Prosa gew. pass., gleich kommen, sein, Her. 2, 34; Thuc. 2, 97; ἐξισοῦσϑαι τοῖς προέχουσι Isocr. 3, 60; vgl. Antiph. IV β 1; μέτοικον ἀστῷ καὶ ἀστὸν μετοίκῳ ἐξισοῦσϑαι Plat. Rep. VIII, 563 a; vgl. Parm. 144 e; τοῖς βαρβάροις ἐξισούμενοι τὸ πλῆϑος, an Menge ihnen gleichkommend, Plut. Them. 15; χρήμασι πρὸς τοὺς βασιλεῖς ἐξισωϑῆναι Agis 7; a. Sp.